In de vorige blog eindigde ik met het nieuws dat we het plan van aanpak betreft Levs reflux naar de nieren hebben besproken. In deze blog neem ik jullie daar in mee.
Vrijdag 17 september mochten we dan eindelijk naar het wkz. Eenmaal in de onderzoekskamer van de uroloog hebben we voor het eerst in vijf maanden het gevoel dat er eens écht naar ons geluisterd word. Ook wordt er éindelijk uitgelegd wat er aan de hand is en wat er moet gebeuren om het probleem op te lossen. Daar waar ze in ons eigen ziekenhuis dus drie maanden lang deden alsof wij gek waren. Alleen onze eigen kinderarts neemt ons tot nu toe serieus. En onze huisarts, dat is sowieso een held want die heeft gezorgd dat onze kinderarts ons ging helpen en begrijpen.
Anyway. Lev wordt over in december geopereerd, hij krijgt een kijkoperatie. Daar gaan ze kijken of hij de urethrakleppen heeft en als dat zo is verwijderen ze die meteen. Daarna willen ze tot een jaar antibiotica geven (zoals nu al) en kijken of de urineweginfectie weg blijft. Tenzij hij een infectie krijgt dan gaan ze meteen verder met andere plannen. Hij krijgt in december een scan om te kijken om er schade is aan zijn nieren en naar de nierfunctie te kijken. Ze hebben urine afgenomen en bloedgeprikt. Hier is niets verontrustends uitgekomen. Ook hebben we al een gesprek gehad met de anesthesist voor de kijkoperatie.
Voor nu is het dus afwachten. En vooral hopen dat het zo goed blijft gaan zoals het nu gaat. We leven per dag en elke dag is er één.
huisjehondjemini.wordpress.com 